بر اساس نظریه کارل گوستاو یونگ، انسانها در بدو تولد 360 درجه هستند. یعنی با تمام خصوصیاتی که بعضی از جوامع خوب یا بد می­پندارند، به دنیا می­آیند. وقتی وارد خانواده و بعد وارد اجتماع می­شوند، رفتارها و گفتارها به خوب و بد تقسیم بندی می­شوند. در این زمان، ما انسانها برای اینکه در آن جامعه مورد پذیرش قرار بگیریم، رفتارهایی را در درون خود مخفی می­کنیم و انجامش نمی­دهیم. در اصل، این رفتارها، گفتارها و فکرها در درون ما حبس می­شوند ولی از بین نمی­روند و به صورت سایه و عقده در درون انسان باقی می مانند که رفتارها و تصمیمات افراد را هدایت و رهبری می­کنند. انسانها رفتارهای طرد شده از طرف محیط (خانواده یا جامعه ­ای که در آن زندگی می­کنند) را تا یک زمانی می­توانند کنترل کنند. خانم دبی فورد این رفتارها را مانند نگهداشتن همزمان چند توپ پر باد در زیر آب با دو دست خود تعبیر می­کند که پس مدتی که نیرو و توان ما کم می­شود (معمولا در سنین میانسالی)، از زیر دست ما با شدت به بیرون آب پرتاب می­شوند و همه چیز را خراب یا از بین می­برند. هر چه در فرهنگی امر و نهی، بایدها و نبایدها بیشتر باشند و قوانینی (چه عرفی، چه قانونی) به دنبال داشته باشند، افراد آن جامعه تجربه­ های تلخ­ تری را شاهد هستند. به عبارتی دیگر، هر چقدر کنترل در جامعه، در خانواده و حتی در ذهن فرد بیشتر باشد، افراد آن جامعه تجربه­ های سخت­ تری را در زندگی خود خواهند داشت. پیشنهاداتی برای بهتر شدن شرایط زندگی انسانها وجود دارد. اقدامات فردی و اجتماعی آگاهی دادن افراد در مورد انواع شخصیت­ها یکی از راه های پیشنهادی است. با شناخت انواع تفکرات و دیدگاهها، می­توان قضاوت آدمها را نسبت به یکدیگر کاهش داد و از این طریق تاثیر مثبت بر فرهنگ جامعه داشت، در آنصورت، پذیرفتن یکدیگر براحتی انجام شده و درنتیجه  فرهنگ­ها به هم نزدیک می­شوند و چه بسا بسیاری از جرائم و مشکلات شخصیتی، به حداقل خود می­رسد این مسیر از طریق آموزش امکان پذیر است. آموزش­هایی که بر مبنای فرهنگ آن جامعه باشد تا پذیرش و تاثیر پذیری بیشتری داشته باشد. و در نهایت، با نزدیک کردن فرهنگها به یکدیگر، میتوان امنیت ، صلح و پذیرش یکدیگر را در تمام نقاط دنیا شاهد باشیم.